Rahmet diliyorum

"İmkansızdı" o başardı, "İman" ile!

Askeri olmayan bir ordu kurdu, "Millet" ile!

"Düşman çok" dediler, "Geldikleri gibi gidecekler" diye kükredi!

"Silah yok" dediler, "Kazma-kürek ve yürek" gösterdi!

"Manda" dediler, "Özgürlük" diye kükredi!

"Hilafet" dediler, "Demokrasi" diye haykırdı!

"Tekke" dediler, "Mekke'yi" gösterdi!

"Genelge" dediler, "Amasya" dedi.

"Kongre" dediler, "Erzurum-Sivas" diye ekledi!

"Meydan" dediler, "Dumlupınar'da" bekledi!

"Son emir" dediler, "Ordular ilk hedefiniz Akdeniz" diye emir verdi!

"Hain" dediler, onlar haindiler!

"Diktatör" dediler, "23 Nisan'ı" çocuklara hediye etti, en güzel cevabı verdi.

"Türk Gençliği" dediler, "19 Mayıs" dedi!

Ona her şey dediler.

O tek bir şey dedi;

"Ne Mutlu Türk'üm Diyene!"

Çünkü o gerçeği biliyordu, hamuru yeniden yoğuruyordu.

Bütün unsurları birleştiriyordu.

Vatandaşlık bağını güçlendiriyordu.

"Türk doğana" değil, "Türk'üm diyene" diyordu.

Türk kimliğini yüceltiyordu.

O başardı, biz başaramadık!

O birleştirdi, biz ayrıştırdık!

O güçlendirdi, biz zayıflattık!

Ve yiğitlerle birlikte, yiğitçe bir mücadelenin sonunda, yitik bir milleti ayağa kaldırarak, bize kutsal bir vatan bıraktı...

Yiğitçe...

Mertçe...

Böyle bir kahramana hakaret edilir mi, kahpece!

Sadece İzmir'in dağlarında değil, tüm yurtta çiçekler açtı!

Yaşa Mustafa Kemal Paşa!

Mekânın cennet olsun.

Rahmet diliyorum.