Mahalleye ihanet!

Bizim mahallede ne cevherler varmış, maalesef göremedik!

Cafer abiler, Cevriye ablalar "cevhermişler" üzgünüz bilemedik.

Bizim mahalle dedik de Dikkaldırım Mahallesi’ni kastetmiyoruz.

Dikkaldırımlı’ya değil sözümüz;

İş hayatımızı sürdürdüğümüz mahallemizden bahsediyoruz!

***

Son dönemde moda oldu, bizim mahalleden de (taşınanlar) emekli olanlar oldu.

Bizimkilere bir haller oldu, ne olduysa mahalleden ayrıldıktan (emekli olduktan) sonra oldu.

Piyasaya çıktılar, çünkü yıllarca sadece piyasa yapmışlar.

Mahalledeyken, mahalleye yeni komşu kazandırma azimleri hiç yoktu.

Mahalleden ayrıldıktan sonra, mahallenin sakinlerine bile el atmaya, onları başka mahalleye taşımaya, yabancılaşmaya başladılar.

Mahallenin âli menfaatlerini sabote etmeye, kendilerine rant elde etmeyi başardılar!

Onları eğiten, yetiştiren, koruyan, kollayan, yurt dışına gönderen mahallenin menfaatlerine dokundular.

Mahalleliyi uyuttular, mahalleyi unuttular!

***

Mahallede susuyorlardı, şimdi konuşuyorlar, bülbül gibiler!

Mahalle de yürüyorlardı, şimdi koşuyorlar, kısrak gibiler!

Mahallede onlara ulaşmak mümkün değildi, şimdi 24 saat erişiyorsun, melek gibiler!

Mahallede koltuktan kalkmıyorlardı, şimdi uçuyorlar, kelebek gibiler.

Bir cevhermişler, Cevriye ablalar, Cafer abiler...

Hayalleri farklıymış, kendilerine piyasa yapmışlar.

Şimdi, piyasadan parsayı topluyorlar.

Mahallenin payına, faaliyet alanına, utanmadan göz koyuyorlar.

Maalesef!

Korunuyor, kollanıyorlar!

Para kazanmak için yancı oldular.

Mahalleye yabancıymış bunlar!

Göremedik, bilemedik, fark edemedik!

***

Karamanoğlu, sen neredesin?

Aynı yerde, aynı sevdada.

Mahallenin bekçisi, temiz kalitenin emekçisi.

Çaresiz, kimsesiz, sahipsiz!

Ama dimdik ayakta.

Dostlara selam, temiz kalite sevdasına devam.

Sahte cevherlerledir en büyük davam...

Kim ki mahalleye ihanet ediyor;

Karamanoğlu tarafından dün sevilmedi, bugün sevilmeyecek, yarın da sevilmiyor...