Anne terliği!

Hayat, en ufak kapı aralığında ne çok ayrıntı barındırıyor.
Refleks olarak yaptığımız bir sürü şey var. Yaparken hiçbir adımını düşünmüyoruz oysa.
Sadece aldığı eğitimle yaşayanlar var.
Üstelik üzerine bir katre bile eklememiş ve gerek görmemiş.
Bazıları da var ki, birlikte otobüs beklediği insanlardan bile ne çok şey öğreniyor. Kimileri de öğrenmeye hevesli ama korkuyor.
Kimden mi?
Mesela annesinden! Aslında bu korkudan ziyade tedirginlik.
Milletçe sadece bizde mi var bilemiyorum ama annelerde garip bir mükemmeliyetçilik var.
“Her şey benden sorulur, köşe başını ben tuttum ve sen başka kapıya” havasıyla salınma durumu da var.
Yılların tecrübesine lafımız yok ama dünya hızla değişiyor…
Mesela annesinden gizli kapaklı kışlık hazırlıkları yapmayı planlayanlar var, bildiğim.
Niye gizli kapaklı?
Çünkü anne yaptıklarını beğenmeyecek ve ‘vıdı vıdı’ yapacak!
Bunu tolere edecek gücü yok!
Yaptıkları iyi olursa ortaya çıkaracak ve şanlı zaferini kutlayıp, Viyana kapılarına dayanacak! Umduğu gibi olmazsa da zaten annenin haberi yok, sorun kalmayacak. Kışlık cephaneler birer birer imha edilecek.
İşin garibi, anneyle birlikte yaşanmadığı halde durum böyle, beraber yaşansa daha neler olacak kim bilir?
Niye dünyayı birbirimize dar ediyoruz acaba?
İnternette tariflere bakın hele; anne keki, anne kurabiyesi, babaanne poğaçası v.s… “Benim” diye başlayan bir tarif yok çok şükür.
Yıllar önce İstanbul’da meşhur Baylan Pastanesi’nin kurucusu ile konuşma şansım olmuştu. Avrupa’da aldığı eğitimin yanı sıra nasıl saatlerce, belki günlerce mutfakta yaptığı denemelerden bahsetmişti.
Keşke o zaman akıl edip sorsaydım “Ürünlerinizi annenize denettirdiniz mi?” diye. Denetseydi muhtemelen sınıfı geçemezdi diye düşünüyorum.
Bir gün dolmuşta arkadaşıma rastladım. Annesi akşam için yiyecek siparişi vermişti. O’da almış, eve götürüyordu. Buraya kadar her şey normaldi. Ama ikide bir paketleri açıp kontrol etmesi dikkatimi çekti. Biraz sonra yüzüne, ununu elemiş, eleğini asmış insan huzuru çöktü. Gülümseyerek “çok şükür anneciğimin her istediğini almışım” dedi. Baktım ki korku dağları bekliyordu. “Sipariş eksik olursa ne olacak acaba?” diye düşündüm. Muhtemelen havada uçan anne terliği olacaktı!
Bahsettiğim kişi yaşını başını almış ve eğitimli biriydi.
Anladığım kadarıyla, anne sevgisi otoriteye dönüştüğü zaman kırbaçlar daha hızlı şaklıyor.
Ama bu otorite herkese değil, sadece merhametli olanlara daha hoyratça işliyor zannımca.
Sanırım bu sarmaldan kurtulmanın tek çaresi “Annelerin gölgeleri üzerimizde olsun ama üzerimize düşmesin” bence.
Ne dersiniz?