Herkes kendi ‘keşke’sini bilir…

Sırf beyaz saçları veya kırışıklıkları var diye birinin uzun yaşadığını düşünmen için hiçbir sebep yok. Uzun yaşamış değil uzun bir dönem var olmuştur o… (Seneca- Yaşamın Kısalığı Üzerine)

Marifet, var oluşun boyunca imkânsız ile mümkünün arasında çok da savrulmadan kendince iyi yaşamak…

O halde; “geçmişe” beni artık ilgilendirmiyorsun, geleceğe de “henüz başıma gelmedin” dersek bu işi başarır mıyız?

Cümleyi daha tamamlamadan “ah keşke” sesleri yükseldiği için pek de oluru yok gibi… Ama korkmayın, bu iş zaten böyle çözülmüyor…

Hakkıyla yaşanmamış anların, kaçırılmış fırsatların suçlusu ne geçmiş ne de gelecek… Suçlu yok aslında, sorumlu var, o da bugünümüz… An’dayken, kötü hatıraların hapsolduğu dünlerin duygusuyla bugünümüzü belirlemez miyiz? Bugüne taşıdığımız o duyguyu daha da besleyerek yarınlarımızı mahveden gene biz değil miyiz? İşte bu yüzden her şey, An’daki oluşumuzla alakalı…

Yazdıklarımı daha da anlaşılır kılmak için, Lao Tzu’nun çok sevdiğim bir sözünü buraya bırakmak istiyorum: "Tanrı size istediğiniz insanları değil, ihtiyacınız olan insanları verir. Öyle ki bu insanlar size yardım edecek, sizi incitecek, size acı verecek, sizi terk edecek, sizi sevecek ve olmanız gereken insan olabilmenizi sağlayacaktır."

İşte bu yüzden, yaşadığımız her durum ihtiyacımız olandı. Onu zaten biz çektik. Dünya bizim yansımamız, bu yüzden ortada suçlu falan yok.

Madem ihtiyacımız olana çekiliyorsak, duygu ve düşüncelerimizi kontrol ettiğimizde isteklerimizi daha çok çekme şansımız yüksek. Düşlerimizin gerçekleşmeme sebeplerinin arkasında korku enerjisi olduğunu artık biliyoruz. Peki sevgi enerjisinin korku enerjisinden daha tesirli olduğunu söylesem, işin rengi değişir mi?

Aradaki temel fark şu, sevgiye çok çabuk odaklanmıyoruz fakat korku, kaygı ve keşke ile düşündüğümüz her şeye çok çabuk kanalize oluyoruz. Bu yüzden de korku her zaman kazananmış gibi gözüküyor, akabinde de “keşke”ler sıralanıyor… Ama unutmayın sevginin olduğu yerde korku erir…

İstemek üzerine sonsuz olasılıkların var olduğu bir sistemde, “keşke” ile yaşamak, kafamızın tepesinde unuttuğumuz gözlük gibi isteklerimizi başka yerde aramaya benziyor.

“Ah şunu şöyle yapsaydım, ah şimdiki aklım olsaydı, her şey çok farklı olabilirdi”… Hayır hiçbir şey farklı olmazdı, inanın. Yaşanması gereken başka bir ihtimal yaşanacaktı ve oradan da dersler çıkacaktı. Satranç gibi düşünün, yaptığınız her hamlede olasılıklarla dolu yeni bir dünya açılıyor. Birçok alternatif arasından ustaca seçimler yapmak bize bağlı…

Keşke dolu bir yaşamın altında, hep daha çok sevilme isteği yatıyor.

Çünkü sevilmek güç veriyor, peki güç insana her şeyi yaptırıyor mu?

Peki sevmeye gelince, sevmek cesaret verir. Cesaret mi güçten üstün, güç mü, orası modern çağda muamma… Ama emin olduğum, sevgiyle cesaretin bir olduğu yerde ne geçmişin esiri ne de geleceğin robotu olunur…

Yukarıya bıraktığım alıntıyı koyun sırt çantanıza ve karşınıza çıkan her insanı fırsat belleyin. Çünkü yaşadığımız olaylar, tam anlamıyla ne iyidir ne de kötüdür, sadece fırsattır.

Bu hayatı, en iyilerin seviyesinde yaşamamızı beklemiyorum. Her gün biraz daha kusurlarımızı azaltmaya çalışalım yeter… Bir şeylerin peşinden çeke çeke keşkelerle götürülmektense, biz isteklerimizin peşinden gidelim.

Yaktığımız kibritler bizden sonrakileri kasıp kavurmasın diye, bugününü iyi yaşa… Çünkü bugün, dünün yarınıydı… Geçmişten ders al, sonra da üfle gitsin küllerini…Üflediğin yere dikkat et. Ya küllerinden yeniden doğarsın ya da o külleri tekrar üzerine savurursun… Sonra da keşke’yi dilinden hiç bırakamazsın…Kandırılarak inandırıldığın her şeyde sırf başkası kendi cennetini yaşasın diye inandığından vazgeçmek niye?

Çok klişe bir söz var ki, anlamı sadece tecrübe ettikçe oturan…

“Neye inanırsak kesinlikle onu yaşarız ve bu hiç değişmez”

Sevgiyle kalın…