Diaspora!

Cehenneme giden yollar iyi niyet taşları ile döşelidir.

Dünyada kabul gören tarifi ile diaspora “ana vatanından kopuk olarak başka ülkelerde yaşayan topluluklar” olarak tanımlanıyor. Siyasi veya ekonomik nedenlerle vatanlarından koparak uzaklaşanların/uzaklaştırılanların bir manada vatan özlemini ifade ediyor.

Bu tariflere Balkan ülkelerine çalışma arzusu ve çifte vatandaşlık sonucu kapağı Avrupa’ya atalım düşüncesi ile hareket edenler bu kapsama girebilir. Üniversite eğitimi için Balkan ülkelerine gidip “Türkiye’de kadrolaşmanın aparatı” olanlar dışında o ülkede olanlar bu kapsama girebilir. Ama hayat bağları yüz yıllar öncesine dayanan, Osmanlı öncesine dayanan Türkleri sanki “Türkiye’nin o ülkede diasporasının bir parçası” olarak görmek ve onlar üzerinde “açılımlar” yapmak bugüne kadar olduğu şekilde karşılıksız kalır.

Balkan ülkelerinde yaşayan soydaşlar, o ülkelerin vatandaşı ve asli unsurlarıdır. Yıllar önce yapılan tarife göre de “kaybedilmiş topraklarda (vatanda) yaşamaya devam edenlerdir”. Onlar için ana vatanları o ülkedir.

Onları “vatansızlaştırma” gayretine girenlerin bir amacı olsa gerek.

Balkanlarda “diaspora” oluşturma gayreti içine giren ve halen kamu görevi de yapanların çoktan kifayetsiz, öngörüsüz ufuk ve mefkuresiz duruşları anlaşılabilir değildir.

Yoksa bir ön açma mıdır?

Sanmıyorum. Cahil cesur olurmuş. Harcanması gereken bir bütçenin oluşturulması ve israf ekonomisinin bir parçası olmak gönlüme razı gelmiyor.

Size vatansızlaştırmanın nasıl yapıldığını şimdi anlatayım.

Güneyinin nerede olduğunu çok iyi bildiğimiz Kuzey Makedonya’dan ülkemize göç edenlerin “ana vatanlarına göç etmeleri” dolayısıyla o ülke vatandaşlığını iddia edemeyecekleri ifade edilmişti.

Yani Üsküp ve Manastır ile biraz da Selanik vilayetlerinden Türkiye’ye göç edenlerin vatandan vatana gelenlerin geldikleri vatanın bulunduğu devletin vatandaşlığına hak iddia edemeyecekleri söylenmiştir.

Yunanistan’da böyle bir iddia söz konusu bile olamaz. Onlar “Mübadil…”

Türkiye’ye göçlerle ülkemizi 1878 yılından beri zenginleştiren Rodop, Dobruca ve Deliorman Türklerinin Bulgaristan’da hak iddia etmeleri pek kolay değildir.

Karadağ, Sırbistan, Bosna Hersek, Romanya da çok farklı değil.

Balkanlarda yaşayan devlet politikası olarak yıllarca “vatanlarında eşit yurttaş olarak birlik ve beraberlik içinde yaşamaları arzu edilen soydaş ve akraba topluluklarının” düşürüldüğü durum acıdır.

Bu gelişmelerden iktisadi, siyasi ve yönetimsel olarak faydalananların Balkan Savaşı sonrasında bozguna uğramış orduları için başını öne eğmiş ve ellerinin içine kafasını almış paşa ve pantolonları içine sakladıkları kılıçları ile ülkeye dönen subaylar durumuna düşmemelerini temenni ederim.

Son yirmi yılda Makedonya’daki yüzbini bulmayan soydaşın Arnavut ve Makedon partilerinin içinde yer alanlar dışında dört siyasi oluşuma bölünmesi,

Yirmibini bulmayan Kosova Türklerinin, Arnavut partilerinin içinde yer alanlar dışında üç siyasi oluşum içinde yer almaları,

27 Ekim 2024 tarihinde Bulgaristan’da yapılacak seçimlere ittifaklar içinde beş siyasi oluşumun katılması ayrıca GERB gibi partilerde de güçlü adayların olması gayet düşündürücü ve siyaseten Türklerin 1995 yılının çok gerisinde olduğunu göstermekte.

Sancak, Bosna, Romanya, Gagauzya hatta Batı Trakya da çok farklı değil.

Mefkûresi elinden alınan, ufkunda aydınlık göremeyen, son kerte de vatansızlaştırılmaya kalkışılan Balkanın durumu budur.

Neden böyle?

Dili olmayan beton yığınlarını Balkanlara yığmamıza rağmen neden böyle? Yoksa ümmetin birliği milletin bölünmesinden mi geçiyor?

Balkan Türklerine “anavatanınız Türkiye’dir, siz Balkanlarda kopuntusunuz” demenin anlamı nedir. Ben bu satırları arka kapılarda konuşmaktansa politikasızlık ve sadece boy gösterme gayretinde olanların yaptıklarını “tarihe not düşeyim” diye yazdım.

Balkan’da diaspora olmaz. Balkan vatandır.

Hoşça kalın.