80 yılın hesabı, Atatürk Sorunu, Türk Sorunu

Konya doğumlu, bir vatan evladıyım.

Nüfusunun büyük bir bölümünü Oğuz’un Kınık Boyundan gelenlerin oluşturduğu Selçuklu Devleti’nin başkentinden…

Biraz da Karamanlıyım. Öyle ya sonuçta “hanedan değişse de devlet ebet müddet” diyenlerdenim.

Sonra sürüldü hemşerilerim Rumeli’ye adım “Osmanlı” oldu. Eyvallah.

Gittiğim yere asaletimi götürdüm. Beyliğimi götürdüm. Adımı götürdüm. Rumeli’de çok yer vardır adı “Karaman” olan, “Konya” olan. Eskilerden “Kuman” olan. Ben Türküm. Kırcaali’nin dağlarında duman duman. Kocacık’ta yörüğüm ben. Kanatlarda Türkmen. Bosna’da bir tekkede çıkarım karşınıza adım Alperen.

Babadağ’da Saru Saltuk’um ben. Ötede Sekel. Mavrova’da “Türkbaş” derler bana. Ağızlarda gevelerler “Pomak” diye. Sonra Kırım’da varisiyim Osmanlı’nın Tatarım ben. Deşti Kıpçak’ta Nogay, batısında Gökoğuz’um ben.

Ben Türküm, Türküm ben!

Adım belki Mihail, belki Attilla, belki Abdullah olsa da soyadım belli. Pehlivan’ım, Çakır’ım, Uluyurt’um ben. Türk’üm, Türk’üm ben!

Size seksen değil sekizbin yılın hesabını vereyim.

Gel seninle dertleşeyim!

Bak şu Anafartalar’da olan benim!

Yetim Mustafa. Libya’da, Yemen’de, Galiçya’da, Kafkas’ta benim.

Ne kitabı vereceksin sen bana. Alman’ın parasıyla kalem tutanların, İngiliz’in konutunda yatanların, Ay-Yıldız’a kinini her fırsatta kusmak için koşanların kitabını mı?

Henüz ben son sözü söylemedim ki o kitap yazılsın.

“Düyûn-ı Umûmiye” dediler, yediklerini bana ödettiler.

1923 ten 2003’ü çıkarıp, “işte tarihin” dediler.

“Evliya” dediğinize yardım eden evliya çıkmadı ’93 Harbinde!

Ama bütün evliyalar sıraya dizildi, Çanakkale’de, İstiklal Harbinde!

Kıbrıs’ta yol gösteren Kıbrıs’ı vatan edenler de evliyalardı bilirim.

Şu sizinkiler nerede Irak’ta Suriye’de aziz pirim?

Çuval geçti başımıza çuval!

Paramız pul oldu, kendimiz hamal.

Kimin aklı sınırlara duvar örmek.

Yahu Suriye Anadolu’da, Afgan kapıda.

Ördüğünüz duvar bin yıllık yurt Batı Trakya’ya.

Alkışla alkışla, şehit hanımı ya da kızı,

Unutmaz bu tarih, unutmaz sizi.

Yine açılım yaygarası, ekranlarda Apo maskarası.

Ellerde paçavra sokaklarda alkış.

Albayrak’a su, Atatürk’e taş.

Aklınımı yitirdin sen arkadaş.

Havaalanını yıkarsın adı Atatürk.

Spor sahaları yerle bir adı Atatürk.

Kafanızda aynı hesap, mesele değil sadece Atatürk,

Bilin ki artık sorun kendinize bulun yerinizi,

Burada seksen yıllık bir sorun, adı Türk!